Onderwerp:

Alweer een overlijdensbericht, vandaag de crematie, er is bijna niemand meer over. Vandaag mijn zo geliefde tante Hannie waar ik zo gesteld op was. Ze is nu bij haar man en zoon die vorig jaar veel te vroeg uit t leven is gerukt.

Tja... zo is t leven, het is hard en soms onverbiddelijk, het doet me verdriet en ik merk dat ik na de vijf begrafenissen van vorig jaar er steeds meer moeite mee begin te krijgen.
Gelukkig heb ik mijn lieve harige Persjes die heel zuiver aanvoelen dat vrouwtje heel veel liefde en genegenheid nodig heeft op dit moment.

Ook het gedoe met het slechte grit in de elektrische kattenbakken houd mij op de been en bezig! Misschien maar goed ook. Alleen Louisse hier op t forum krijgt wat vaker telefoon van mij, de lieverd luistert geduldig , zo’n schat is t wel!
Dank je Louisse... maar ik heb t soms even moeilijk en behoefte aan een gesprekje.

Vandaag heb ik mezelf gedwongen om toch de laarzen aan te trekken en gewapend met emmer, schoonmaakazijn, baking soda en flinke dosis zout de glibberige met mos bedekte houten vlonders, bruggetje en achterterras te lijf te gaan.
Het had net geregend toen ik begon maar eenmaal bij het achterterras gekomen regende het al flink door...de keus om te stoppen met een half geschrobd terras was geen optie. Ik dacht .. nog even doorzetten, vlug de tuinbank weer op zijn plek geschoven, de potten op hun plaats en de laatste meter aan hardhouten terras-planken nog snel even afgeschrobd. De regen mag de rest doen en het lekker schoonspoelen. Ondanks dat ik koud en nat ben heb ik wel een voldaan gevoel.

Laarzen uit, natte jas op een hanger en snel naar boven om een hete douche te pakken. Nu weggekropen in mijn veel te grote badjas de poesjes eten gegeven, zit ik nu met een paar warme schapenwollen sloffen op de bank. Voor de tv begint nog even een power-napje doen want anders val ik tijdens de film in slaap en moet ik alles weer terugspoelen.
De poezels komen 1 voor 1 en nestelen zich naast of op mij. Samen even een dutje doen... dat is poezen eigen!

Poes Knoetje naast kussen...	Spotje in holletje van schoot...

Jeetje zo vroeg wakker , iets na 03.00 uur en ik lig naar t plafond te staren. Even wat proberen te lezen maar dat lukte niet echt! Nu luister ik naar het geronk om mij heen , alle poezels slapen nog. Die zijn in diepe rust en de een snurkt nog harder dan de ander!

Dicht tegen mij aangekropen , lekker warm, diep weggezakt in t donzen dekbed. Ik draai mij voor de zoveelste keer om , nog even trachten mijn slaap te vatten, oh wat ben ik jaloers op al die slapende harige geluidmakende bolletjes om mij heen!

Van de week hebben jullie kunnen lezen op die eerste zonnige dag op 10 mrt dat ik de hardhouten vlonders en ‘t achterterras heb afgeschrobd, ik ging namelijk bijna languit in de spagaat op die groen aangeslagen houten ondergrond.

Inmiddels was ik de garage ingedoken en heb alle oude restjes houtolie van eerdere jaren die er nog stonden bij elkaar gegooid en er een rode inkt doorheen gemengd om die vergrijzing weg te krijgen en de nerf van ‘t mooie hardhout weer op te laten leven. Welnu dat is gelukt. Ik had voldoende voor 1 x in de olie zetten.

Helaas was t bewapende afdekzeil over mijn mooie tuinbankje vergaan en de gaatjes hadden regen en wind doorgelaten. Toen ik ‘t eraf trok scheurde het ook in en er kwam een regen van plastic stukjes neer ... even schoot ik in de lag want ‘t leek wel gatenkaas maar dan in ‘t klein. Ik heb de stofzuiger erbij gepakt om het tussen de groeven van ‘t hardhout uit te zuigen. Het bankje had hier en daar ook verkleuring en was niet meer zo mooi als eerdere jaren toen het droog en beschermd stond. Ik heb ‘t oude plastic klein gevouwen en in een afvalzak voor plasticafvoer gepropt. Die kan mee zodra de ophaaldienst komt.

Straks ga ik de garage in om te zoeken naar het stuk dat ik bewaard heb...want ja...ik kan wel veel spullen in mijn garage hebben..maar wie wat bewaard..die heeft ook wat!
Ik heb nu spierpijn van ‘t op mijn knietjes zitten...dat gaat zo makkelijk niet meer heb ik gemerkt en zeker geen uur lang achter elkaar. Maar dat komt wel weer in orde. Ik heb een voldaan gevoel als ik nu naar mijn vlonders en achterterras kijk...toch maar mooi zelf weer geflikt he!
En het bankje dat heb ik bijgewerkt met ‘t rolletje waarmee ik de vlonders heb gedaan. Leuke was dat het precies de kleur was die ik uit de hand en een beetje op mijn gevoel gemengd had van alle halve blikken olie.
Het tuinbankje lijkt wel nieuw. Alleen staat het nu zonder bescherming en moet ik daar vandaag nog wel even mee aan de slag.

Kijk zo is ‘t geworden...mooi toch? Ja je ziet wel de plekken op de vlonders waar het heel erg door de zon was uitgebeten...daar is de houtkleur wat lichter..maar wie daarop let is een kniesoor (zeiden wij vroeger...)
Ik zie me hier van de zomer wel weer zitten...nu is ‘t weer toonbaar en blijft alles netjes en goed onderhouden. Het oog wil ook wat en daarnaast is het ‘t behoud van je spullen. Zo hoef je niet steeds iets nieuws aan te schaffen. Een stuk afdekzeil kan dus wonderen doen. Ik ga er zo meteen mee aan de slag want ik wil ‘t ook beschermen tegen de zon-invloeden.

tot later oh ja...en blijf gezond lieve lezers!

Vanmorgen dacht ik laat ik ‘t huis eens goed stofzuigen en alles meteen netjes afstoffen want ik heb veel houten meubelstukken die ook in de was gezet moeten worden. Maar tijdens mijn werkzaamheden merkte ik dat de oude stofzuiger (al enkele keren zelf gerepareerd zoals te zien is op de foto’s) niet meer zo krachtig zoog als ik gewend ben.

Afijn... na de klus alles was tip-top klaar en in orde reed ik de oude gedateerde slee-stofzuiger van Moulinex naar de keuken. Nu weten de meeste lezers wel dat ik een open keuken heb in verbinding met de achterkamer. De stofzuiger stond in de bocht en ik verwijderde de slang uit ‘t inlaadstuk van de stofcompartiment. Daarna opende ik de klep en zag dat de door mij gebruikte stofzak helemaal niet meer aansloot op de slang-inlaat. Alles was door het hele compartiment heen opgestapeld ...ook naar het filter van ‘t motorgedeelte. Dus... ermee naar buiten, halfvolle zak in de afvalbak en toen het hele apparaat leegschudden. Wat een stoffende...ik hoeste en proeste van al ‘t stof dat rond mij dwarrelde. Ook de plukken vacht werden door “Jan de wind” lekker uit de afvalbak geblazen.

Nadat ik mezelf heb afgeklopt en de Moulinex weer binnen had ging ik op zoek naar een passende zak. De doos die ik had was leeg...dat is balen want ik weet dat dit merk niet meer leverbaar is...en dus de stofzakken ook niet. Zo hoopt en dwingt men de mensheid om een nieuw artikel te kopen maar....ik zit niet voor 1 gat gevangen. Mijn zuinigheid brengt de creativiteit in mij naar boven. Nu was ‘t zoeken naar een stofzak met een nog kartonnen deel erop dat ik op maat kan knippen van het onderdeel waar dit ingeschoven moet worden zodat de slang een stofdichte aansluiting maakt en de stofzak toch op zijn plaats blijft.

Inmiddels hadden de poezen ..nieuwsgierig als ze zijn zich om mij heen begeven. Ik pas en meet het karton en knip de inkepingen erin om het passend te maken. Eindelijk...gelukt nu is het kijken of ook de slang een goede verbinding maakt en netjes in de opening aansluit. YES...gelukt!
Trots steek ik de stekker in ‘t stopcontact...maar goed dat de aan-uit knop defect is...waardoor ik er een flink eind vanaf stond want mee dat de motor stroom krijgt klinkt er een vreemd geluid en blaast de motoruitlaat een wolk van stof door mijn net afgestofte meubelstukken de lucht in. Even stond ik verstomd te kijken maar al vlug moest ik lachen want de poezen zaten allemaal een kant opgeschoten te niezen in hun eigen veilige hoekjes van de kamer. Alles onder ‘t stof...en ik maar lachen!
Welnu dat is lachen is me al gauw vergaan want nu kan ik opnieuw beginnen...maar...de zuigkracht is terug en de mijn oude Moulinex werkt weer als vanouds.

Het zonnetje scheen en dus met de poesjes buiten op ‘t afgesloten poezenterras. Mijn oog viel op de grote poezenklimpaal. Wat zonde ... ondanks dat ik hem naar binnen zet bij heftige langdurige regenval of...hem onder de grote hoes zet, hebben de weersinvloeden hun werk kunnen doen. Overal donkere plekken, heel lelijk en ook niet best voor het hout. Hier moet ik wat mee schoot er meteen door mijn hoofd. Eigenlijk was ik liever even blijven zitten genieten van de rust in ‘t zonnetje al kijkend naar de spelende poezels die zich kostelijk vermaakten met de door de wind rondfladderende losse blaadjes waar ze achteraan vingen. Uiteindelijk heb ik toch alle moed bij elkaar geraapt door even streng te zijn voor mezelf... dit moet toch gedaan worden..is ‘t niet vandaag dan is ‘t op korte termijn. Hup in de benen en op zoek naar mijn scherpe plamuurmes. Bovenop begonnen en alle plankjes kunnen doen behalve de grote vierkante voet..die doe ik morgen als ‘t weer het toelaat.
Snel de stofzuiger gepakt en alle poezen schoongezogen want de afgekrabte laag viel in stukjes naar beneden bovenop de poezels die mij vergezelden. Laat ik ze zo naar binnen dan heb ik ‘t overal in huis liggen. Dus ...allemaal even de stofzuiger door hun vacht...of ze het nu leuk vinden of niet maar ik ga vandaag na het lachwekkende voorval van heden morgen, niet nog eens mijn huis stofzuigen. Uiteindelijk is het gelukt, hij ziet er weer toonbaar uit. De bovenste laag is eraf en nu ga ik er eens over nadenken wat ik erop ga smeren om het te beschermen. Daarvoor moet ik eerst de garage induiken om te zien wat ik nog heb staan en ervoor kan gebruiken. Dat is van latere zorg. Dit was een “klusje” waar niemand zin in heeft, nu is ‘t gedaan en daar ben ik blij om.
Meteen het hele poezenterras schoongezogen en is het weer om door een ringetje te halen. De Persjes kunnen weer ravotten en ik kan weer gezellig plaatsnemen in het “zitje” .