Onderwerp:

ah rot he ja het zal zeker wel pijn doen,
misschien wel net zo als bij ons een wortelkanaal behandeling.
brrrr dat is ook geen pretje.
nou hopelijk gaat het snel weer wat beter met hem,

Wat een heftige nacht zeg...2x eruit om de aardlekschakelaar weer om te zetten, alle stroom eraf, Persjes waren onrustig en konden hun plekjes niet vinden. Eerst was er een aantrekkende wind en donker wolkendek dat samentrok. Er viel flink wat regen , dat werd in de nacht wel anders.

Steeds ebde het weer weg, nam de wind af met zijn harde vlagen en trokken ook de buien wat weg. Rond middernacht begon het echt door te breken, er kwamen nieuwe buien achteraan die heftig waren, vergezeld van harde rukwinden en donder- en bliksemslagen trok het over mijn huis... vergeleken bij het begin van de avond was dat “ peanuts” ... dit was echt heftig. Het volgde elkaar snel op en de poezels werden onrustig. De bliksem zorgde ervoor dat ik mijn slaap niet kon vatten en mijn bed uit moest want alles was ineens uitgeschakeld...de aardlekschakelaar was uitgeslagen en dus moest ik op de tast zoeken naar mijn zaklampje dat ik ooit van Papa gekregen had...het is mij dierbaar en kwam nu goed van pas. Die ik had gekregen was bijna leeg en dus zocht ik op de tast naar de andere...ja hoor, hebbes. Het bordeauxrode zaklampje deed waarvoor ik het had liggen. Het gaf mij licht terwijl ik bijna vallend over de poezen op de overloop de trap naar beneden afsnelde. Meerkast open en aardlekschakelaar weer omgezet. Denk nu niet dat het bij deze ene keer bleef...natuurlijk lag ik amper in bed of binnen een kwartier tijd vloog hij er weer uit. Opnieuw het hele tafereel, Poezels achter mij aan ..want waar vrouwtje heen gaat...daaar zijn zij ook. soms is dat leuk maar nu in het half donker wat problematisch. Het stel schaarde zich om mij heen terwijl ik de stroom weer in orde bracht. Ze hadden het ritueel al door en snelden voor mij uit de trap weer op. Spotje lag al op mijn hoofdkussen te wachten. De rest kroop tegen mij aan geschrokken van de bliksemschichten in de lucht. Uiteindelijk kon het venster weer verder open en genoten we van de Ozonlucht die in een koele verfrissende bries over ons heen kwam de slaapkamer in. Daarna in slaap gevallen en vanmorgen al vroeg weer op. Om 08.00 uur stond ik het poezenterras schoon te trekken, afgewaaid blad, rommel van de daken, het water dat op de buitenklimpaal lag. Voor de tuin is het heerlijk, ondanks dat ik dagelijks vele malen met een emmer met opgevangen spoelwater de tuin in loop om mijn zaaigoed van water te voorzien, is dit wel een welkome ontwikkeling. Het heeft de planten duidelijk goed gedaan. Daar kunnen mijn emmertjes spoelwater niet tegenop. Toch blijf ik ‘t doen want ik ben ervan geschrokken hoe vaak ik alweer moet lopen om hem te legen. Dat zijn heel wat liters die zomaar door de gootsteen gaan. Ongemerkt loopt dat flink op...nu gaat ‘t naar de plantjes in de bloembak en scheelt het mij met sproeien. Ik blijf bezig en moet in de benen om het zo maar te zeggen!
Enige nadeel is dat het onkruid nu ook weer een groei-spurt krijgt..dat is minder! Maar ja ...dan ga ik weer de tuin in..goed voor lijf en leden en nadien kan ik er weer van genieten dat het op orde is.

De afgelopen nacht heeft ‘t hier geregend. Bij het buiten komen op ‘t poezenterras werd de aandacht van de Persjes meteen getrokken naar mijn emmer. Deze stond iets verderop en dus kon ik er niet inkijken . Wel hoorde ik kleine krasgeluidjes en gespat met water...zeker toen de Persjes met hun pootjes op de rand gingen staan om te zien waar deze geluidjes vandaan kwamen. Alle ogen werden groter en groter, het jachtinstinct was gewekt...zo ook mijn aandacht. Wat kan dat nou toch zijn ...dat moet wel heeel interessant zijn als ze allemaal zo geïnteresseerd zijn....

Inmiddels was ik met mijn (dweil-mop) naar de emmer gelopen en wat zie ik daar...een inmiddels nog angstigere kikker die verwoede pogingen deed om uit die emmer te komen..maar ja met zoveel van die grote ogen op je gericht en de klauwen op de rand van de emmer is dat niet zo makkelijk. Het water was te diep en dus bleef hem of haar niets anders over dan de schoolslag toe te blijven passen. Wat een keus moet deze spring in ‘t veld gedacht hebben...het is nu niet meer hieruit zien te komen maar de opties zijn ook niet rooskleurig. Het is verzuipen of gegeten worden als dit nog lang gaat duren. Wat zou er door het kleine kikker-koppie gegaan zijn toen hij ook mijn hoofd nog boven de emmer zag verschijnen, zijn hart maakte vast overuren. Arm diertje...ik heb de Persjes toegesproken dat deze kikker weer naar zijn familie in de vijver moest gaan. De doodsangst had lang genoeg geduurd vond ik.
Met 1 greep in de emmer had ik zijn glibberige lijfje dat heel koud aanvoelde te pakken en met een mooie boog vloog hij over ‘t glas van de bloembakken zo de vijver in. Met een plons zijn familie en vrijheid weer tegemoet. Die heeft wat te vertellen als hij zich weer heeft verenigd met zijn soortgenoten. Wat een spannend avontuur. Of deze kikker ooit nog de weg naar ‘t Poezenterras zal nemen is de vraag..ik denk dat hij of zij zich de volgende keer nog even bedenkt.

Oh wat een rotklus...pfff...maar ja als ik morgen een parasol wil hebben om op te zetten dan zal ik er vanavond toch aan moeten beginnen.
Maar ik heb mezelf wel voorgenomen om te bekijken of het anders kan. Steeds gaat het koord kapot door het op- en afdraaien met het molentje dat erop zit.
Vroeger had je dat niet en duwde je dat hele gevaarte de lucht in tot er een klepje uitstak waardoor hij bleef zitten.
Met deze hoge parasols gaat dat niet want ik ben daar ook te klein voor. Maar...ik wil proberen om het koord niet via het molentje op te draaien maar beneden door het gaatje van ‘t molentje (dat ik dan weglaat)...te halen, om de parasol op spierkracht open te trekken en er iets aan te bevestigen waaraan ik het koord kan vastzetten tot de avond valt en ik het weer moet laten vieren. zo kan het koord niet meer zo snel kapot gaan door het opdraaien. (Hoop ik dan he..) geen idee of mijn creatieve idee gaat werken maar dat zien we dan wel. Ik kan het dan nog altijd via het opdraai_molentje laten lopen.

Wat een gedoe he...maar ja ik moet wel!

He he.. net klaar, snel nog even de rommel opgeruimd en t ⚒️ gereedschap, hij staat in hoek van de keuken en ik heb t gemaakt zoals ik wilde zonder het draaimolentje, of t lukt en ook werkt zoals ik in gedachten had, dat zal morgen blijken wanneer ik m wil uitklappen om de poesjes te beschermen tegen de veel te hete zon.

Was een hele klus en nu is t bij a middernacht, dus snel even douchen en dan naar bed! Welterusten en 💤 slaap lekker allemaal.