Onderwerp:

Lieve lezers ,

Poezenvrouwtje kan momenteel door omstandigheden even geen nieuwe verhaaltjes plaatsen.
Ik hoop dat ‘t van korte duur is en de situatie zich snel herstelt waardoor de energie en inspiratie weer gaan stromen.
Hopende op jullie begrip wens ik je een fijne dag toe!

Liefs van ‘t Poezenvrouwtje

Wij hebben ‘t al door...zo nu en dan laat ‘t zonnetje zich even zien. Lang is ‘t niet want de vacht opwarmen is er niet bij , zo nu en dan schuift er een wolk voor en is het gedaan met de pret. Dan is ‘t wachten met z’n allen en hopen dat je het juiste plekje hebt waar de meeste stralen ‘t langst blijven schijnen. Een beetje “crowds” is ‘t wel maar we zijn allang blij na al die sombere natte dagen. We missen ‘t buiten zijn op ‘t poezenterras. Vrouwtje had onze grote buitenklimpaal binnen gereden omdat het zoveel regende..dat is zonde zegt ze dan. Hij staat nu voor ‘t grote achterraam en dat heeft ook wel weer zijn voordelen. We kunnen lekker “ hoog” zitten en goed over de achtertuin kijken. De vensterbank heeft niet vee mogelijkheden om er te liggen want vrouwtje heeft er haar Orchideeën staan en daar moet je niet bij in de buurt komen want owee als er een takje of knopje afbreekt ...dan krijgen onze poezen-oren een mopper-kanonnade te verduren.

Met name in de avonduren is het een uitkomst...zodra de schemer zijn intrede doet willen we allemaal voor ‘t achterraam zitten want meestal heeft Spotje of Shiye de beste plaats bij ‘t kleine raampje naast de keukendeur. Daar zitten ze 1e rang... wij moeten ‘t dan doen met de andere (mindere) plaatsen. Maar de grote klimpaal voldoet prima hoor. Daar kunnen we allemaal op! Ieder zijn eigen plankje en zo kunnen we toch helemaal naar links richting hangstoel kijken waar de “woelmuisjes” hun sprietjes trekken langs de muur en strak tegen de voet van de tuinmeubels langs. Alleen als ze het helemaal vertrouwen willen ze nog wel eens midden over het poezenterras rennen maar dan zijn ze met z’n tweetjes aan ‘t spelen en rollebollen ze letterlijk over de grond. Wij vinden het heel grappig en vermakelijk om te zien maar vrouwtje is er minder blij mee. Misschien kunnen we straks ook even t poezenterras op om de holletjes onder de grond in de bloembak eens te besnuffelen. Oh dat zouden we toch zo graag eens willen doen. Omdat ‘t wintertijd is staat de zon wat lager en duurt het langer voordat hij over de woning is gedraaid en het poezenterras bereikt. Nog even geduld dus...tot later weer!

Ja het is weer zover. Na een heerlijke lange tijd van rust (had zo gehoopt dat ‘t zo zou blijven) is die kleine rood-witte Shiye weer op dreef. Gisteravond ineens...uit ‘t niets...een gemene aanval op de rug van poesje Lieveke. Trok haar ook in ‘t gevecht van de vensterbank af die best hoog is!
Afijn ga zelf maar lezen in ‘t Poezendagboek van Shiye en van poesje Lieveke die nu mank loopt en door ‘t huis hinkt.

Zo begon bij mij de week op zondagavond laat!
Hopelijk kan ik de DA kosten voorkomen en ‘t dit keer zelf oplossen met een beetje hulp van “boven” en de kracht van herstel bij poesje Lieveke.

Oeps..net op tijd binnen, grote hagelstenen springen door hun vaart op van de stoep en straat. Je voelt ‘t door je jas heen en ik bescherm mijn hoofd en gezicht tegen de harde ijsvormige bolletjes. Dat doet pijn , snel de sleutel in ‘t slot en naar binnen. Oh fijn de bescherming van mijn huisje. De poesjes lopen mij al tegemoet met hun staarten in de lucht komen ze mij begroeten. Een voor een , hun namen noemend aai ik ze over hun zachte warme vacht. Mijn handen zijn koud en stram geworden. Ik kan mijn vingers moeilijk bewegen. Wat een welkom, altijd zijn ze blij mij te zien. Het geeft een huiselijk gevoel als ze zo spinnend en ronkend om mij heen draaien. Zodra ik mijn natte kleding heb opgehangen en een warme kop thee heb gezet plof ik even op de bank... al snel is er gesteggel over wie er links en rechts van mij mag zitten. De rangorde biedt oplossing, dit is dus al snel geregeld. Mijn handen tintelen terwijl ik ze verwarm rond ‘t hete theeglas. Ik blaas in de hete bovenlaag en voel de hete damp tegen mijn bovenlip. De thee ruikt kruidig, ik sip er even aan en voel hoe ‘t warme goedje via mijn slokdarm naar beneden glijdt. Terwijl ik naar buiten kijk naar de sombere donkergrijze lucht en zie hoe de hagelstenen opveren in ‘t gazonnetje van de voortuin hoop ik stilletjes dat t morgen wat zonnig mag zijn en droog...vooral droog weer, even wat meer buiten zijn, misschien wat in de tuin kunnen doen...kijken of behalve de sneeuwklokjes die al boven de grond staan ook de Krokussen en de Winterakonietjes al hun kopjes boven de grond steken. Nu is dat nog niet zichtbaar door het gevallen blad dat als een deken de grond afdekt. Van mij mag ‘t voorjaar zijn intrede doen...ik heb niks met de winter! Mijn lijf verlangd naar de zonnestralen op mijn huid en gezicht. Een uurtje in de tuin werken zal mij goed doen... maar nu verkies ik de warmte en knusheid van mijn Persjes en huisje boven de kou en nattigheid.

Gisteren al wat voorzorgsmaatregelen getroffen in de achtertuin, daar hingen wat metalen slingers rond de vijverrand om de Reiger af te schrikken. Deze toch maar uit voorzorg weggeborgen. Ook alle losse voederhuisjes etc. Weggehaald. De tuinbank met beschermhoes erover verzwaard door er de parasolvoet van bijna 50 kg en wat zware bloempotten tegenaan en op te zetten. Alle poezenmandjes en bloempotten staan veilig in de garage evenals mijn hangstoel want die kan immers ook wind vangen. Voor de rest is ‘t op hoop van zegen en een schietgebedje doen. Ik heb mijn Italiaanse Mariabeeldje weer even uit de vitrinekast gehaald en haar gevraagd om mijn huis en tuin veilig en ongeschonden uit de storm te laten komen. Dit beeldje heeft in de huizen waar zij stond toen daar een aardbeving gaande was...alleen die huizen waar ze in stond veilig gehouden. Overal lagen huisjes in dat dorp in puin behalve waar deze Maria stond.

Dit is ook het beeldje dat in het winkeltje stond dat is blijven staan toen het huis dat eraan vast zat ingestort is. Vanaf die tijd werd het winkeltje druk bezocht en zorgde het er tevens voor dat deze oudere mensen die amper een boterham konden verdienen met de verkoop van religieuze beeldjes en voorwerpen, een goed inkomen. De beeldjes waren na het nieuwsbericht niet meer aan te slepen.

Mijn belde heb ik van mijn wijlen tante Emmy mogen erfen. Het zat onderin een doosje tussen wat losse lepeltjes en beeldjes. Ik heb ‘t meteen in mijn vitrinekast gezet welke in de avond verlicht is. Ze staat vlak bij ‘t glazen deurtje en kijkt op mijn neer onder haar glazen stolpje. Ze is al gedateerd maar ik koester haar en roep haar met gebed aan als er onheil op komst is om ons veilig te houden (woning, tuin, mijn Persjes en ikzelf natuurlijk)
Tja ik weet ‘t ...sommige lezers zullen denken...daar geloof ik niet in....maar ik...ik heb er het volste vertrouwen in dat zij mij ook dit keer door de storm Ciara heen helpt en haar licht zal laten stralen. Ik voel me veilig door haar aanwezigheid.
Hier een fotootje van het beeldje. (Sla het op in je telefoon en vraag....gewoon vragen of ze jou ook veilig wil houden mocht je er behoefte aan hebben, ze helpt iedereen die het vraagt!!! )
Oh ja ... en lieve mensen, DENK OOK AAN DE OUDERE DAME OF HEER NAAST JE DIE WAT MINDER TER BEEN IS!
Zorg voor je buren en help ze om losse bloempotten en of tuinmeubilair binnen te zetten. (Help elkaar )
Als jij op pad gaat voor de boodschappen, vraag dan of je ook voor haar iets mee kunt nemen en check met de tips hierboven
of ook zij goed voorbereid is tegen storm.