Onderwerp:

😪

Marleen schreef :

😪

Dankjewel 🙏 lieve Marleen. Ik weet als geen ander hoe bijzonder jij Knoetje vond…

Goede morgen allemaal,
Dankjewel Marleen voor het managen van het forum tijdens mijn ziekbed. Ik ben echt een tijdje van de wereld geweest en vond Marleen bereid de honneurs voor mij waar te nemen. Vanmorgen dacht ik weer een hele pief te zijn maar dat valt best nog tegen. Zodra ik wat gedaan heb slaat de vermoeidheid flink toe en lig ik voor pampus op de bank.

Kiki heeft mij gezelschap gehouden tijdens mijn verblijf in bed…die vond dat totaal geen straf en omdat zij vanwege Sumi boven moest blijven…vermaakte Kiki zich kostelijk op en onder het donzen dekbed. Mijn zieke lijf vond dat niet zo’n geweldig idee, zeker niet als ze met volle vaart over mij heen roetsjte. In de nachten was ze best lief, zeker als ik veel pijn had…dan kwam ze heel lief met haar kleine poezensnoet dicht bij en voelde ik haar adem op mijn gezicht, ze likte dan heel zachtjes het puntje van mijn neus…echt heel liefdevol. Ik denk dat ze aanvoelde dat het niet zo goed met mij ging. Even daarna lag madam op haar rug met haar pootjes in de lucht heerlijk te slapen (en natuurlijk…) op het beste stukje van mijn bed! Vaak heb ik haar aan de kant moeten schuiven omdat ik bijna uit bed viel.


Eigenlijk kwam ik alleen mijn bed uit voor een toiletbezoek en om 3x daags een maaltijd neer te zetten. Al strompelend de trap af met een fikse koorts is niet waar je dan zin in hebt maar ja… er moesten 5 hongerige maagjes gevuld worden. Het afscheid van Knoetje is mij heel zwaar gevallen maar achteraf had ik haar niet de zorg kunnen geven die ze door de dag nodig had met haar nierprobleem. Ik had haar dan aan d’r lot over moeten laten omdat ik gewoon niet anders kon…en nu is haar dat gespaard gebleven. Zo zie je maar…het leven regelt zichzelf.


Vandaag is Kiki ook weer beneden en ik moet zeggen, Sumi is toch wel heel erg veranderd hoor, Hij is veel aanhankelijker en ligt heel veel bij mij. Denk toch dat de pijn in zijn bek op 3 plaatsen hem “een grumpie “ kater heeft gemaakt. Langzaamaan zie ik hem milder worden en hij blijft rustiger liggen kijken op een afstandje. Vanmorgen heeft hij heel kort even gespeeld met Toutie…naar Kiki kijkt hij alleen maar. Hij weet dat ik hem in de smiezen heb. Toch doet hij ‘t heel goed…ik prijs hem dan ook als hij lief is en zoals deze ochtend samen met Kiki uit 1 bakje hun rauw vleesontbijt nuttigen. Zo grappig dat grote lijf van Sumi en dat kleine wurmpje van een Kiki ernaast. Ze is zo stoer en duwt hem gewoon aan de kant…en Sumi..die laat dat toe, neemt even afstand en probeert dan ook zijn deel op te eten.

Ik kijk ernaar uit, fantastische temperaturen met donderdag 21 en vrijdag 22 graden en dat in oktober. Zo welkom met deze absurde energieprijzen. Van mij mag het tot kerst zo blijven. De poezels zullen het ook fijn vinden om op ‘t poezenterras te kunnen vertoeven.
De natuur laat zich niet dwingen en dat is maar goed ook…
Zo kan ik nog wat achterstallig snoeiwerk doen dat door mijn ziekteperiode is blijven liggen. Poesjes op ‘t terras en ik in de tuin. Allemaal buiten in de zon en frisse lucht, goed voor mens en dier. Zo krijg ik alles toch nog op orde mocht de vorst inzetten. Alhoewel…voor mij hoeft een strenge winter niet!

Prachtig weer, fantastische temperatuur, genieten op t poezenterras vandaag!