Onderwerp:

Vandaag lezen jullie op het forum overal dat ik klusjes heb gedaan die op mijn dringende “to do list” stonden. Welnu …dit is er ook eentje met een hoge prioriteit. Tja zo’n kleintje is watervlug en ik was hier echt niet op berekend.

In de ochtend loop ik naar de badkamer, Kiki achterlatend op mijn bed , spelend met het pluche ratje van Spotje. Ineens schiet er wat langs mijn enkel en zie ik vanuit mijn ooghoek iets naar beneden duikelen door de opening van de balustrade valt het 2.70 meter lager op het bankje en daarna op de plavuizenvloer. Meteen daarachteraan schiet Kiki in een flits langs mijn been en wil achter het knuffeltje aanduiden, in een flitsreactie grijp ik haar nog net op tijd bij haar bekken en trek haar inmiddels al tot over de helft van haar tussen de spijlen verdwenen poezenlijfje terug naar de overloop. In een reflex slaak ik een zucht van verlichting, houd haar dicht tegen mij aan en snak van schrik naar adem.

Mijn God…riep ik nog uit…dank u, dank u , dank u ! Dat ik zo snel mocht reageren om haar te redden van deze val. Dit had ze nooit overleeft, ze was waarschijnlijk op de leuning van het houten bankje terecht gekomen dat onder de trap naast de toiletdeur staat…dan had ze zeker innerlijke kneuzingen gehad en misschien niet kunnen ademen. Mijn DA is op vakantie en alles schoot met tegelijk door mijn hoofd..dit hele scenario. Even ben ik terug gelopen naar de slaapkamer en op mijn bed gaan zitten om haar na te kijken of alles goed was met haar…maar KIKI bleek nergens last van te hebben..zodra ik haar los liet, vloog ze alweer spelend met haar kleine fluffie balletje over het opengeslagen dekbed richting overloop. Ik heb haar mee de badkamer ingenomen en ga de ruimtes tussen de spijlen van de trap dichtmaken. Hoe weet ik nog niet…ik heb overleg gepleegd en een idee gedeeld gekregen maar die optie is momenteel net iets te duur is gebleken.



Ik had op de plek des onheils…een hoofdkussen tussen de spijlen gepropt om herhaling te voorkomen maar toen ik even mijn rug keerde…ja je raad het al…want waar ik ben daar is Kiki ook, (ze is net mijn schaduw) liep dat kleine bolletje (Kiki) te balanceren bovenop dat kussen, precies ter hoogte van de opening… meteen heb ik haar gegrepen en er tot bovenaan doeken tussen gespannen. Maar dit is voor nood en er moet een andere optie voor komen…liefst vandaag nog als het kan!Tja …ik denk dat dit soort avonturen en verhalen nog wel vaker gedeeld gaan worden. Kleine Kiki is heel ondernemend en zeer zeker niet bang … het zou nog wel eens een uitdaging kunnen worden, zeker omdat ze maar 1 oogjes heeft en dus geen “diepte” en afstand kan inschatten zoals andere dieren dat doen. Ze zal moeten leren …de natuur regelt zich wel, denk ik dan maar!