Kiki’s 1e kennismaking met de dierenkliniek…

Vrouwtje had mij vertelt dat er vandaag iets speciaals staat te gebeuren, dat ik even in een reismandje moest en dan samen met mijn plaaggeest Sumi in de auto een kort ritje maken. Ik gedroeg mij heel netjes, met een volle maag werd ik in een gazen mandje gezet waar ik door ‘t hokjesgaas makkelijk om mij heen kon kijken. In de auto stond mijn mandje bovenop Sumi’s mandje waardoor ik leuk om mij heen kon kijken, ik zag alle lichtjes want het was nog schemerig. Vrouwtje praatte tegen ons dat we ons geen zorgen hoefden te maken want dat wij beiden weer thuis zouden komen. Ik hoefde niet daar te blijven…Sumi wel…

, die gedroeg zich ook niet als een grote volwassen kater in de auto. Heel de reis heeft hij zijn keel schor gemiauwd…niet om aan te horen. Heel even deed ik mee maar vrouwtje zei dat ik dat niet moest doen en maakte zachtjes een “ Ssssst-geluidje” en zei tegen mij dat ik dan maar het goede voorbeeld moest geven aan Sumi. Ik vond dat heel wat en ben stil gebleven …ook op de terugweg heb ik geen kik gegeven.
Bij de dierenkliniek rook het vreemd…de assistentes in de witte jassen kwamen allemaal naar mij toe, ik had veel bekijks en ze wilden mij allemaal aanraken. Ik hoorde steeds hoe leuk en qute ik wel niet ben en hoe zacht mij vacht voelde..ik was gevleid en toonde mij van mijn beste kant, lekker veilig bij vrouwtje op de arm want in tegenstelling tot Sumi…mocht ik uit dat reismandje.
Toen zwaaide er een deur open en kwam er een lieve meneer in een witte jas die onze namen riep. Hij nam mij in zijn armen, knuffelde mij voelde en luisterde mijn hart en longen en luisterde naar vrouwtje. Hij bekeek mijn rechter-pootje omdat ik wat mank liep na een klein ongelukje. Er lijkt iets met mijn gewricht te zijn aan die kant van mijn lijfje waardoor ik ook bij het eten mijn rechter voorpootje omhoog hou en het niet belast.
Daarna het belangrijkste..de vele vragen van vrouwtje werden vlot beantwoord nadat hij mijn linkeroogje bekeek, met een pincet werd heel voorzichtig gecheckt of het 3e ooglid (dat is het witte deel dat je ziet op de foto’s van mij) los zat maar …die meneer zei dat het al vast was gegroeid, de natuur had zijn beloop gehad en zelf ingegrepen. Vrouwtje had vele vragen, zo ook over wat nu beter is en welk advies hij met zijn expertise aan haar kon geven. Vrouwtje wilde het beste voor mij …en dus werd overal uitleg en een antwoord op gegeven. Mijn traanbuis werkt nog en houdt ‘t 3e ooglid vochtig (dat moet ook…) daarom kon het ooglid niet op elkaar gehecht worden zei de dokter..het zou nooit vastgroeien omdat het traanvocht vloeide.
Optie 1. Zo laten en alleen omdat het 3e ooglid nu wat onrustig en rood bleek te zijn (kleine ontsteking?) druppeltje Cavasan (blauw) in mijn linkeroogje en verder geen stappen ondernemen, de natuur zijn gang verder laten gaan.
Optie 2. Indien ik ‘t dichtgehecht wilde hebben dan moet heel het deel van ‘t oog dat er nog zit, inclusief 3e ooglid en de traanbuis operatief eruit gehaald worden en dan kunnen de oogleden op elkaar gehecht worden zoals vaker wordt toegepast bij dieren die hun oogje verliezen. Maar omdat de natuur dit zo mooi had opgelost en er verder geen aanwijsbare grote ontstekingshaarden zijn die gevaarlijk zijn voor het doordringen van het nu zo mooi gesloten 3e ooglid , lekker zo laten en gaan genieten van een vrolijk, dartelend kitten dat ontzettend lief is.

Je begrijpt dat ik voor de 1e optie ga…laten zoals het nu is en mocht het ooit zover komen dan kan een operatie alsnog .
Kiki komt wel in het systeem te staan dat mocht er iets met haar goede of haar oogjes zijn dat ze mist …dat ze dan meteen met spoed gezien gaat worden.
Ik kan dan altijd met haar terecht en dat is een hele geruststelling.
Kiki is thuis en geniet nu even van haar vrijheid nu plaaggeest Sumi er niet is…ze is buiten aan het ronddartelen samen met Spotje, Toutie en poes Knoetje.

fijn hoor…even vrij-uit kunnen spelen. ..samen met katertje Toutie