Oh..wat me nu toch is overkomen?...die Lieveke, ocharme..zo zielig en het is nog door mijn toedoen ook!

Ik had de lade van de litter-robot geleegd en wilde het gritniveau aanvullen.
Daarvoor heb ik een gele beker (paardenbrokken maatbeker), die is daar heel handig voor want daar zit een fijn handvat aan en de inhoud is makkelijk te doseren met wat er aan grit in de Litter-robot moet komen.
Ik liep dus naar de voorraadcontainer in de garage en haalde een beker vol eruit, liep niets vermoedend naar de litterrobot opening die zoals de kenners weten zwart is van binnen en omdat poes knoetje met haar rug naar de opening gekeerd zat te plassen zag ik niet dat zij inmiddels de litter-robot had betreden om haar te ontlasten.
Ik gooi met een

de inhoud van de beker naar binnen en meteen hoor ik een verontwaardigde Lieveke reageren en naar buiten stuiven. Heel mijn keuken onder het grit en een spoor nalatend stuift ze geschrokken 't poezenterras op!

Oh...ik moest lachen..zo ontzettend lachen...en tevens had ik medelijden en riep ik onder 't lachen "oh..sorry Lieveke, het spijt me zo..ik had je niet gezien in dat donkere gat en even tevoren was je nog niet in de buurt van de litter-robot"
Ik heb haar tijdens het knuffelen even schoongeborsteld want het grit zat tot in haar oren.
Zo zie je maar ook poezenmoeders kunnen een foutje maken, maar een beetje zielig is het wel hoor!
Ze is al zo vaak doelwit omdat ze zo'n zacht en liefdevol karakter heeft en nu doe ik haar dit ook nog aan.
Ik zal haar de komende dagen heel veel extra aandacht geven en eens leren om terug te meppen naar kitten Shiye, want die maakt het soms wat te bont.
Dit was mijn verhaal en Lieveke haar belevenis...wat een tafereel,maar wel de moeite waard om het hier te plaatsen voor de lezers.