Stiekem de benen genomen...

Ja die Spotje, ze mocht even mee de voortuin in want t gras moest gemaaid worden en dat is een klusje van 5 a 10 minuutjes, dus mocht ze erbij zijn. Ze bleef keurig op de oprit bij de border en snuffelde wat tussen de blauwe druifjes die in bloei staan.
In de tussentijd maaide ik snel t gazon en zie Spotje terug lopen richting voordeur, nog denkend dat ze de woning in zal gaan doe ik snel t laatste stukje en ruim de maaier en t snoer op. Dan bemerk ik dat Spotje toch niet in de gang is... snel naar buiten en overal onder gekeken.. oh nee toch he.. in tempo loop ik langs de weg de tuinen af en zoek onder de dichte heggen en struiken , maar geen Spotje.
Mijn hart bonkt in mijn keel want de boze buurman is ook in zijn voortuin .. als ze maar niet die kant op is gelopen.. oh Spotje wat doe je me aan! Zo ongezien mogelijk om ook geen argwaan te trekken en de aandacht te trekken op mijn weggelopen kat.. ga ik terug naar binnen en zoek voor zekerheid nog op de overloop en in de openstaande badkamer.. wederom geen teken van Spotje.
Nog 1 keer loop ik de tuinen af .. ietsje verder dan de eerste keren , dit maal tot aan het tussenpad en daar komt ze aangerend.. trekt een sprintje bij het zien van mij.. mijn blik zal haar voldoende zijn geweest om te weten dat ze stout was... ik hoefde niets te zeggen, behendig sprong ze over lage struikjes en door openingen in de heggen van diverse tuinen terug naar de woning. Bij de open voordeur bleef ze staan en miauwde mij hard toe.. di erse keren miauwde 😺 Ze alsof ze zeggen wilde ... “ sorry vrouwtje, ik weet dat t fout was maar de verlokkingen waren zo onweerstaanbaar.. ik ben toch meteen gekomen?”
Rottigheid is dat ik nooit lang boos 😡 op Spotje kan zijn .. en volgens mij weet die ondeugd dat ook! Ik heb haar even toegesproken en gezegd dat zeker toen ik de boze buurman zag de schrik mij om t hart sloeg en ze mij met haar spontane verdwijning bijna een hartverzakking had bezorgd.
Daarna heb ik haar gezegd dit alsjeblieft niet meer te doen , zoals besproken in de tuin te blijven en heb ik haar na afloop heel erg geknuffeld omdat ik zo blij was dat ik haar weer heelhuids terug had!
En ja.. ik weet dit is een slechte opvoeding.. ik ben nu eenmaal geen consequente poezenmama.. ik ben gewoon dol op mijn poezenkinders en zeker Spotje kan een potje bij mij breken omdat ze mijn steun en toeverlaat was in de zwaarste, verdrietigste en moeilijkste tijd van mijn leven. Zij heeft mij er doorheen gesleept door altijd rond mijn hoofd te slapen zodra t leven moeilijk was.
Dus ja.. ze heeft wat streepjes voor op de anderen.. mijn kleine doerak!
Ze is ook zo leuk, zie d’r even later liggen rollebollen in d’r mandje, alsof er niks aan de hand is!