Onderwerp:

Tiamo: Eigenlijk is dit het vaste stekkie van poes Spotje...maar vandaag scheen hier even het zonnetje en zag ik mijn kans schoon. Ik ben er snel ingekropen om even de warmte in mijn oude botjes en spieren op te kunnen nemen. Oh ..ik ben zo kouwelijk de laatste tijd. Ik heb zoveel behoefte aan warme plekjes..en ook zachte plekjes want ik heb niet zoveel spek meer en dus lig ik graag zacht want anders doet het pijn. De botjes steken hier en daar door mijn vel heen en dan is een zacht beklede ondergrond heel welkom om lekker te kunnen liggen.

Maar zo te zien heeft vrouwtje mij betrapt dat ik even in het holletje van Spotje lag...toch neem ik ‘t er nog even van..zeker nu ‘t buiten zo guur en onbestendig is, dan moet ik mijn kans nemen. Toch!

Ik zal bij ‘t begin “beginnen” . Enkele weken geleden leek het eerst beter te gaan, vlak voordat de ergste hittegolf inzette verslechterde Tiamo ineens. Hij liep te schreeuwen , was erg onrustig ook in de nachten en liep veel rond, viel nog meer af in gewicht dan al ‘t geval was en dus ben ik gaan zoeken. Mijn intuïtie vertelde me steeds dat er iets lichamelijks aan de hand was...”NIet Dementie “ zoals gedacht. Nee Tiamo wilde mij iets vertellen en dus ging ik bladeren in het groene boekje dat ik van de Kruidendokter gratis meegezonden had gekregen bij de laatste bestelling kruidentabletjes.

Ik schreef de klachten en wat mij was opgevallen in een email en stuurde deze naar “dierensoorten.nl” waar je meteen deskundig advies krijgt van Geeske en of Robert Smiesing. Hun antwoord is.
Klopt, u mag het ook meebakken met wat verse vis of vlees, dan gaat het er nog makkelijker in.

Dit lijkt echt op een schilklier aandoening, ik zou de SWS gaan inzetten, zie: www.huisdierendokter.nl/inlink77-schildklier-kat.html


Vr.gr.,

Robert Smiesing



Meteen actie ondernomen en een zakje met de SWS tabletjes laten opsturen, de volgende dag al op de deurmat en meteen gestart. 2x daags 1 tablet op zaterdag, en zondag .

Toen sloeg de twijfel toe...Tiamo’s ontlasting was al dun en weinig en nu werd deze diarree, het leek wel mosterd die eruit liep, overal waar hij lag..zat ..of stond. Ik racete naar de ACTION om onderleggers in te slaan. Ze waren niet aan te dragen en heel mijn huis stonk naar een zoete weeïge diarree-lucht. Het was vreselijk..dit in combinatie met de hete zwoele dagen veroorzaakte ook nog eens een inflatie van die smerige groene poep-vliegen. Ik barricadeerde met vliegengaas waar ik kon en vond creatieve oplossingen om het hygiënisch te houden. Emmers sop met ontsmettingsmiddel stonden in de startblokken, klaar om gebruikt te worden indien nodig. De vuilnisbak vulde zich al snel en met een laagje bakingsoda kon ik de lucht beperkt houden.

Tiamo leek niet op te knappen, in mijn hart (dat huilde want ik dacht dat ik al te laat was) nam ik met kleine stapje alvast afscheid. Mijn “oude botjes” want zo noemde ik hem door zijn magerheid, kon nog amper op zijn pootjes staan. Uit ervaring weet ik dat het met heet weer en diarree en braken snel kan gaan. Ik bereide mezelf op het ergste voor en deed nog 1 poging om de diarree te verklaren. Ik schreef een email naar de Huisdierendokter om te vragen of het door de tabletjes kon komen. Het antwoord dat ik al snel binnen 1 uur terug ontving verklaarde veel.

De kruidentabletjes veroorzaken in tegenstelling tot de reguliere medicatie voor schildklieraandoeningen “juist geen” bijwerkingen. Het is een mild kruidenmiddel dat juist zonder risico gegeven kan worden. Misschien de tabletjes te halveren en dat te proberen , ik zou in iedergeval niet stoppen .

Bij het lezen van dit antwoord begon ik te bedenken...als het niet aan de kruiden kan liggen...dan was Tiamo (mijn arme manneke) die dit al een tijdje als veroorzaker in zijn lijfje had, misschien wel te ver gevorderd...waren de tabletjes nog wel op tijd door mij gegeven? Ik begon mezelf korte tijd verwijten te maken..was ik niet te laat...had ik dit niet eerder moeten onderkennen, heb ik niet te lang zelf aangemodderd. Afijn het bracht me niets en dus riep ik mezelf tot de orde. Ik ging zitten en werd even stil..heel stil in mezelf...ik maakte mijn hoofd leeg en vroeg Tiamo om mij te helpen de juiste ingeving te geven. Hoe kon ik hem helpen zonder dat het een lijdensweg voor hem werd.

Ik kreeg een “ingeving” mijn gedachten gingen van een half tablet zoals geschreven in de mail juist naar het tegenover gestelde...ik moest de dosering verhogen want Tiamo zijn schildklier had als enige tijd zijn gang kunnen gaan en deze snelle verslechtering in zijn gezondheid en aftakeling kunnen veroorzaken.
Ik moest de dosering juist VERHOGEN...en dus startte ik meteen met 4x daags 1 tabletje . Wetende dat dit geen wondermiddel is en ik niet kon toveren knuffelde ik mijn “oude botjes “ met regelmaat omdat ik toch in mijn hoofd steeds dacht...ik mag niet egoïstisch zijn en moet hem misschien toch in laten slapen ! Natuurlijk was de dag te kort om resultaat te boeken met mijn verhoogde dosering. Hij slikte de tabletjes trouw en stribbelde gek genoeg niet tegen. Bij het dwangvoeding dat ik “tig keer per dag” deed was het wel een strijder....hij spuugde alles weer uit maar ik moest hem eten blijven geven al waren het maar een paar theelepeltjes vol met speciaal kittenvoer van hoogwaardige kwaliteit. We werden en beiden niet blij van...ik niet en Tiamo al helemaal niet. Moe gestreden ging ik na een laatste dweilbeurt naar bed. De volgende dag was het niet beter maar ik hield deze 2e dag de verhoging in stand en het dwangvoeren ook. Tiamo lag veel op zijn kussentje met daarover een “onderlegger” die ik met regelmaat verschoonde omdat zijn ontlasting zo dun was dat het er gewoon uitliep. Deze dag zou ik een beslissing nemen...ik stelde het uit...nog 1 uurtje en dan kijk ik wat te doen. Uiteindelijk pakte ik de telefoon maar mijn dierenarts was door Corona eerder gesloten. Was dit “toeval”? Moest dit zo zijn? Ik baalde want ik wist dat ik voor Euthanasie een afspraak moest maken en het zou druk zijn juist in verband met de Corona. Pffff...nou had ik alle moed bijeen geraapt en moesten we ook nog 1 nacht door zien te komen.

Verdrietig, gefrustreerd en moe kuste ik hem een goede nacht en vertrok naar mijn bedje. Knoetje en Spotje gaven enige troost door toch even kort bij mij te komen liggen (ondanks de hitte en de zwoele nacht) Uiteindelijk viel ik in slaap met in mijn hoofd om meteen om 08.00 uur te bellen. De telefoon lag naast mij met het nummer paraat! Mijn hart huilde die nacht

Nog voor de wekker was ik al wakker en bij klokslag 08.00 uur belde ik de DA. Het antwoordapparaat...he verdorie...juist toen ik de verbinding wilde verbreken sprak ik zijn vrouw, ik mocht komen maar dan wel pas laat in de middag zo rond 15,30 uur. Ik baalde want ik dacht (nog niet beneden geweest) dat het te lang zou zijn voor Tiamo om te wachten. Afijn...ik zette de afspraak vast!

Snel spoedde ik me naar beneden om zo lang mogelijk bij Tiamo te kunnen zijn vandaag.. maar.Uh...wat schetst mijn verbazing...daar zit meneer recht overeind in zijn mandje en kijkt mij met zijn prachtige grote ogen vragend aan...mijn hart sloeg over...de twijfel sloeg toe! Wat is dit nu...kom jij overeind? Gisteren viel je steeds om en kon je niet eens meer op je pootjes staan. Hij stond op en stapte van het zachte kussen af (om zijn inmiddels doorstekende botjes en heupen te beschermen had ik een dik zacht kussen voor hem neergelegd zodat hij wat comfortabeler kon liggen) . Hij wandelde met zijn magere lijf naar de keuken en ging bij zijn voerschaaltje op hoogte zitten om aan te geven dat hij eten wilde. Stomverbaasd stond ik als aan de grond genageld...wat is dit nu..hoe kan dit nu? Dit is toch niet mogelijk...en heb je nu ook nog honger ook..? Tiamo begreep niets van mijn bevroren toestand en zette zijn hongergevoel kracht bij door ook nog eens geluid te maken..hij miauwde hard en met “hard miauwen” bedoel ik echt met volume. Het is alsof hij mijn gedachten en beslissing om hem te laten inslapen had opgepikt. Het leek alsof hij wilde laten weten dat hij nog helemaal niet toe is om afscheid te nemen van dit aardse bestaan. Hij wilde duidelijk laten weten dat hij nog wilde blijven en ervoor knokken ! De twijfel sloeg nog harder toe...wat is dit. In de tussentijd trok ik een blikje kittenvoer open en pakte gewoonte trouw het lepeltje om hem te gaan dwangvoeren...maar dit leek niet nodig. Tiamo besloot zelf te gaan eten. Niks dwangvoeren vandaag ...ik eet zelfstandig vrouwtje kijk maar...ik blijf bij jou hoor! Wij gaan nergens heen vandaag, bel die afspraak maar af want het is nog veel te vroeg om afscheid te moeten nemen van dit leven bij jou en de andere Persjes. Binnenkort wordt ik 16 jaar en ik ben vastbesloten dat te gaan halen. Op naar de 15e augustus...dan hebben we dubbel feest , mijn geboortedag vieren en het feit dat ik er nog ben en ervoor wil knokken, ik geef niet op! Ik had gelukkig mijn telefoon in de hand en heb een kort filmpje gemaakt van Tiamo die deze bewuste ochtend zijn eerste hapjes zelfstandig neemt en weer honger heeft. Ik was zooo blij , zo blij dit te zien en te mogen ervaren..je hoort ook de verbazing in mijn stem.
Ik zal het zo even plaatsen. Echt je gelooft ‘t niet maar dit is echt zo gegaan. Ik ben Robert en Geeske Smiesing van Dierendokter.nl dan ook zo dankbaar voor hun advies en hulp en snelle reactie op mijn mail. zonder deze tabletjes was Tiamo er niet meer geweest en hadden we zijn 16e verjaardag niet meer gevierd. Hij is er nog steeds...hij krijgt nog altijd zijn SWS tabletjes al heb ik ‘t nu naar 1 per dag afgebouwd en daar lijkt hij ‘t goed op te doen. Nu nog aansterken en wat meer vlees op zijn botjes krijgen. Ook hoop ik dat zijn vacht niet meer zo mottig is over een tijdje...dat zijn kale plekken die spontaan waren ontstaan weer gevuld worden met nieuwe vacht en dat hij weer beter in zijn vel komt te zitten , de rust terug vind en niet meer zo loopt rond te wandelen en ook het vele water drinken zal afnemen. Tiamo had veel dorst..dat is nu al een stuk beter.
Dit komt vast goed....we zoeken even naar de juiste dosering en dan krijgt hij vanzelf weer wat vet onder zijn huid.

interesse in speeltjes is weer terug...	blij hem zo te zien..ook al is hij Nu nog vel over been...

Zo... ‘t filmpje is nu ook in ‘t bericht geplaatst van de ochtend nadat ik net de euthanasie-afspraak voor die dag gemaakt had.
Ben nog steeds blij dat ik afgebeld heb...ook al zeiden de assistentes...”zou je dat nu wel doen, denk er nog even over na..het wordt zo heet de komende dagen, misschien is ‘t alleen een korte “opleving” van Tiamo en gaat ‘t morgen weer bergafwaarts!

Bedankt voor de goede zorgen...maar mijn gevoel zei met wat anders en ik dank t Universum voor deze ingeving en dat onderbuikgevoel wat ik bleef behouden. Ook al bracht de assistente me bij het afbellen nog kort aan ‘t twijfelen...nu weet ik dat “bij twijfel...niet inhalen “ een nieuwe regel voor mij is geworden. Deze twijfel heeft ervoor gezorgd dat ik op mijn gevoel moet vertrouwen want dat is het juiste..ook al zegt je hoofd soms wat anders!

Zo blij met mijn standvastige beslissing !! Ik heb mijn (oude botjes...of zoals ik hem ook wel eens noem “mijn papa-Tiamo”nog) mijn manneke loopt hier nog steeds vrolijk rond na de kruidentabletjes van Dierenvoeders.nl. (Met dank aan Rober en Geeske)