Onderwerp:

Poezenvrouwtje vertelt....ineens kreeg ik een ingeving en kwam bij foto’s uit de oude doos. Ik dacht waarom schrijf ik niet over vroeger, mijn jeugd, toen alles anders was. Ik weet dat ‘t niet over de poezen gaat maar er zal uit blijken dat juist de dieren in mijn leven een grote rol zijn gaan spelen en ik daar mijn liefde vandaan haalde die ik miste..de genegenheid die ik graag van mijn ouders had gekregen. Het was een andere tijd en dus een hardere tijd. Toch heeft ‘t mij gevormd tot wie ik ben en mijn liefde en het opvangen van allerlei dieren in mijn omgeving en later het opvangen en een liefdevol thuis geven aan rescue-Perzen.
Ons huisje had geen centrale verwarming, dat was er in die tijd nog niet. Het werd warm gehouden op 2 punten in ‘t huis...de woonkamer met een kolenkachel en in de keuken met een rond gietijzeren kachel waar blokken hout in gestookt werden om op te koken. Je had toen maar 1 punt om op te koken of water heet te maken. Voorin zat een klein luikje dat je open kon zetten om luchttoevoer te regelen. Daardoor zag je het open vuur branden. Wanneer je natgeregend in je wollen jas met das en muts met wollen wanten binnen kwam in de herfst was dat een heerlijk beeld zodra je achterom de keuken binnen kwam. Daar trok je de natte spullen uit en zette een van draadijzer gebogen wasrekje op om de druipende kledingstukken te laten drogen. Regenkleding had je toen nog niet laat staan dat iets waterafstotend was zoals nu het geval is. Nee het duurde uren en soms dagen voordat die wollen jas droog werd met het gevolg dat je vaak de volgende ochtend de nog klamme jas, wanten, sjaal en muts weer aan kon trekken. Zo ging je dan lopend naar school want voor een fiets was geen geld. Je deed veel te voet en klaagde daar niet over. Pas als je naar de grote school ging kreeg je een tweede hands fiets die papa zelf opknapte. Je was er blij mee...! Eten deden we tussen de middag met mama rond het gietijzeren fornuis in de keuken..daar was ‘t immers aangenaam warm. In een kringetje..oud brood van gisteren dat bijna hard was geworden soptje je dan in een laagje sju van ‘t stukje gebraad van de vorige dag. Dit was lauwwarm gemaakt op de gietijzeren plaat. Daarna mocht je nog even spelen en dan weer naar school. De wind was guur en de weg nog onverhard. Het was een oplopende zandweg van geel zand zonder stoepranden. Waar ‘t gras begon daar was de zijkant van de weg. In ‘t midden was ‘t vastgereden door de toen nog weinige auto’s in de straat. Ik had uitdrukkelijke instructies dat ik ondanks dat ik niet tegen ‘t verkeer inliep...aan de rechterzijde moest blijven en dat deed ik ook! Want moeders-wil was wet in die tijd. Je luisterde naar je ouders, sprak niet tegen, liegt niet tegen ze, en sprak ze met respect en met “ U’ aan als je antwoordde. Iets wat in deze tijd ver te zoeken is...heb er wel eens wat moeite mee. Tutoyeren deed je niet. De school lag bij de kerk bovenaan de straat. Het was een oud houten Gemeenschapsgebouw met tochtige ramen en het rook er altijd muf want voor degene die dit fenomeen niet kennen...een Gemeenschapshuis dat was ‘t buurthuis waar in vroegertijd (zestiger jaren) alle gemeenschappelijke vergaderingen , buurtfeestjes, carnaval, opvoeringen, toneelstukken (want dat was het enige vermaak in die tijd) etcetera werden gehouden. Door de week was ‘t school en in de weekenden werden de bankjes weggehaald om ruimte te maken . De houten planken hadden spleten en dus had je altijd koude voeten. Juffrouw Jansen was een oudere schooljuf ..streng en ferm en als je stout was moest je in de hoek staan. Mijn letterbak (daar zaten de lettertjes in die je op het deksel kon leggen om te leren woordjes en zinnen te vormen...viel met regelmaat op de grond. Dit was al aanleiding om 5 minuten in de hoek te staan waardoor je een groot deel van je les miste want je kon niet mee oefenen met de rest. Daarna moest je al die lettertjes oprapen, weer op alfabet in de doos terug leggen die verdeeld in vakjes was . Dit deed je na schooltijd...een vorm van nablijven dus! Eigenlijk had je dus 2x pech...maar ja . iets zeggen, durfde je niet laat staan het thuis te vertellen.
Stilletjes naar boven als je thuiskwam en alle taken/klusjes uitvoeren die mama vroeg, zoals boodschappen doen bij de groentenman, eieren halen bij de kippenboer tussen de loslopende kippen, vis halen bij de visboer op de hoek en dan nog brood halen bij de bakkerij aan het eind van de straat. Je liep je rot...maar deed wat je gevraagd was. Tegensputteren was een “no-go” .


Zo tot zover...wordt vervolgd...als je het leuk vind laat dan een reactie achter!

Ohhh dit is enig nostalgie ,het had zomaar ook mijn verhaal kunnen zijn alleen het huis en omgeving
Niet want ik woonde in de stad.
Maar ga door ik vind het enig deze verhalen.
Jammer dat ik zelf geen foto’s van vroeger heb,maar als ik ze bij jou zie en je verhalen
Lees komt alles in gedachten weer boven en dat is ook mooi
Ik lees het in ieder geval met veel plezier.

Groetjess

louisse schreef : Ohhh dit is enig.. nostalgie ,het had zomaar ook mijn verhaal kunnen zijn alleen het huis en omgeving
Niet want ik woonde in de stad.
Maar ga door ik vind het enig deze verhalen.
Jammer dat ik zelf geen foto’s van vroeger heb,maar als ik ze bij jou zie en je verhalen
Lees komt alles in gedachten weer boven en dat is ook mooi
Ik lees het in ieder geval met veel plezier.

Groetjess

Oh leuk toch iemand die er plezier in heeft ..en dank je wel voor het compliment, nou dan ga ik deze verhaallijn doorzetten..ook al is ‘t alleen voor 1 persoon (voor jou Louisse) . ik startte het mede omdat er zoveel overvloed is in deze tijd en het zo’n contrast is met toen der tijd. We hadden misschien niet veel maar er was wel vriendschap, genegenheid, saamhorigheid, niet ieder voor zich maar met elkaar, juist omdat het zo’n moeilijke tijd was stond je elkander bij. Of het nu de buren waren of zomaar iemand die hulp nodig had..je deed het gewoon als het binnen je mogelijkheid lag. Ook het stukje respect van jongere generatie naar ouderen is tegenwoordig ver te zoeken. Iets waar ik nog wel eens moeite mee heb gezien het taalgebruik en een grote mond opzetten. Elkaar de waarheid zeggen kan op een nette manier en hoeft niet gepaard te gaan met zoveel agressie en woorden die ik hier liever niet herhaal. Je was dankbaar als je iets kreeg of het nu een opgeknapt 2e handsje want het was dat....of niks. Nou die keus was vlot gemaakt nietwaar!

Ook voor ons was het een walhalla als de boekjes met Sinterklaas in de bus vielen. Er werd gebladerd en geknipt en geplakt voor ‘t verlanglijstje..mijn moeder keek dan met lede ogen toe hoe ‘t lijstje groeide en vroeg zich waarschijnlijk in d’r hoofd al af...hoe ga ik dat aanpakken want waar ze ons voor afschermde om een onbezorgde jeugd te geven...was dat er eigenlijk HELEMAAL geen geld was voor cadeautjes. Ja...dat waren andere tijden !
Nu lijkt het allemaal niet op te kunnen. De nieuwste IPhones en computers staan op de lijstjes en dat zijn nog maar 2 van de vele wensen wat ik zo in de afgelopen tijd heb opgevangen. Wij waren blij met een bal of een simpel zilveren armbandje. Mijn moeder zat uren alle Barbie kleertjes die ze zelf genaaid had op een kartonnen kaart te bevestigen zodat het leek alsof het uit de winkel kwam en nieuw was gekocht. Ze haakte mutsjes en jasjes voor de Barbie pop. Mijn vader timmerde het poppenhuis in elkaar en schilderde dit en beplakte het dak met dakpannen-papier. De schilderijtjes voor in ‘t poppenhuis maakte mijn moeder weer van een goudkleurige flessendop waarin ze een gezichtje uit een ansichtkaart knipte als portretje. De meubeltjes had ze gespaard bij het waspoeder of een van de levensmiddelen, dat was in die tijd heel normaal om de aankoop te stimuleren. Later werden dat de sleutelhangers van alle merken in verscheidene vormen met bijvoorbeeld een namaak Verkadekoekje eraan of een Droste chocolade pastille. Ja er werd wat afgespeurd en op school weer geruild als je er 2 dezelfde van had!

Ja die tijd ken ik ook maar het was ook juist de armoe die de mensen samen bracht toen men had elkaar nodig
De mensen moesten hard werken in die tijd om hun kinderen een prettige jeugd te geven wat niet altijd lukte.
Ach maar we konden we nog veilig buiten spelen en waren daar ook gelukkig met springtouwen ,hoepels
Knikkers krijtjes poppen autootjes voor de jongens .
Mijn vader was havenarbeider dus ook geen vetpot .
Maar na het avond eten nog even naar buiten en dan kwam jamin door de straat met ijsjes.
Hmm dan heel hard mijn moeder roepen (we woonden op 3 hoog)
Hihi dus moest hard schreeuwen en jahoor het ruim schoof dan open en dan vragen om een dubbeltje
Of als het er aan zat 15 cent want dan had je een jamin ijsje met schocolade er op.
En als er iemand geen ijsje kreeg ging jij je ijsje Delen.
Op zondag kreeg ik ook altijd zondagse kleren aan met een mooie grote strik in mijn haar ,
Wat ik nooit zo leuk vond want met nette kleren kon je niet goed spelen want daar mocht je je niet vies mee maken.
Later mocht ik op zondag ook wel eens een fietsje huren dat koste dan een kwartje geloof ik
En zo was er zo veel wat toch leuk was .

Groetjesss

Ja.. zo herkenbaar, wij haalden ijsjes bij de visboer om de hoek. Een klein winkelpand met woonhuis aan de achterzijde, bereikbaar via een tussendeur via de winkel achter de kleine en korte toonbank. De vis lag er in geschaafd ijs en voor het lage raam van de winkel aan de voorkant, achter glas goed zichtbaar natuurlijk voor ons kinderen... lag t snoepgoed. Variatie van trekdrop, dropveters per meter, opgerolde drop met een snoepje in t midden, grote potten met kauwgomballen in alle kleuren en toverballen. Van de Bazooka kauwgom ( die duurder was) kon je grote bellen blazen.
Ik herinner me de geur van de Jodevetblokken, spekjes, zuurstok, lollies, ananas snoepjes, negerzoenen.

In een papierenzakje kreeg je het mee als je een kwartje had dan zat t zakje helemaal vol want sommige lekkernijen koste maar 1 cent Snoep halen, makreel halen, ijsjes halen, dat deed je bij Marie van de Rooie Derk... zo noemde ze zichzelf omdat ze getrouwd was met Gerrit Cornelissen. Iedereen wist dan wie je bedoelde en de “ waar “ die je er kon kopen.

Ah ja die variatie aan snoep weet ik ook nog.
Mmm voor een “duppie” had je 20 dubbelzoutjes.
Wij hadden ook zo iemand as jouw “ rooie Marie” ... haha “ Jantje van alles “
En daar kon je natuurlijk van alles kopen.
Enn met sinterklaas konden je ouders hem huren als sinterklaas.
En ja omdat wij noga eens in de winkel van “ Jantje van alles” kwamen.
Herkende ik zijn stem toen hij ook bij mij thuis kwam als sinterklaas , hihi ja dat was meteen het einde van mijn geloof in sinterklaas.