Onderwerp:

Extra aandacht voor de vogeltjes met deze vorst.

ook poes Spotje wilde naar de cattery in de garage ... daar is immers de litter robot ongebruikt in de vroege ochtend, ja ja hygiene staat bij Spotje hoog in t vaandel. Zatou ziet haar door t kattenluikje glippen en komt even kijken om vervolgens verder te profiteren van de sneeuwpret. Fantastisch is de lachwekkende vreugesprong van Toutie in de sneeuw!! Deze keer op film vastgelegd... veel kijkplezier!

Zatou: Fijn weer buiten te zijn en vrouwtje is de hangpotten tevoorschijn aan ‘t halen uit de winteropslag. Ze hebben onder de overkapping van ‘t haardhout gelegen en op ‘t poezenterras gezet om klaar te maken voor de komende zomer. Maar deze maakt geluid...jazer...ik hoor dat er iets in zit en beweegt. Het probeert te klimmen maar valt steeds terug op de bodem. Gelukkig kan ik er met mijn pootje in....
Ah..het is een dikke vette pad...die wil ik pakken, ik ga moet en zal ‘m hebben. Die heeft zich daar een onderkomen verschaft om de winter door te komen en nu...tja nu ben je de mijne want ik ben stellig van plan om me eens even te vermaken. He wat jammer nou dat de gaatjes te klein zijn want als ik je al te pakken heb dan krijg ik je nooit door die openingen gewurmd. Wat een pech...he heb ik weer!! Poezenvrouwtje zegt: Nee nee Zatou.. die gaan we vrij laten in de tuin want dit is een pad en geen kikkertje. Met deze mag je van mij niet spelen. Praat maar eens met Shiye die weet er alles van als je met padden speelt en je ze wil pakken ...die zijn giftig en daar ga je van kwijlen en schuimbekken. Nee, ik pak hem van je af want ik wil graag dat mijn “ Toutie” nog even bij mij blijft. Vrouwtje is veel te blij met kleine Zatou!
Hup..daar gaat’ie ..zie je ‘m hij gaat een nieuw plekje zoeken rond de vijver ergens onder een pot of blad.

Oh...zo leuk dit, lig ik in de badkamer om mijn prachtige katerlijf te ruste te leggen voor een heerlijke ontspannen nacht hoor ik vrouwtje ineens. Vlug opgestaan en even om de hoek van de slaapkamerdeur gekeken. Zie ik haar naast ‘t bed staan met het donzendekbed teruggeslagen en wat ligt daar...oh zie daar is t’ie gebleven mijn speeltje. Gelukkig ik heb ‘m weer terug. Snel spring ik op ‘t opengeslagen bed om mijn vergeten speelgoed in mijn bek te nemen en van ‘t bed af te springen. Stel je voor zeg...dat ze hem zou weggooien. Ik ga hem meenemen en dan kan hij morgenvroeg weer mee de trap af naar de onderverdieping. Normaal ligt hij daar en speel ik ermee in de kamer maar ik had hem voor de verandering geapporteerd en mee naar vrouwtjes slaapkamer genomen. Daar heb ik heerlijk liggen spelen en toen vrouwtje het raam dicht deed na ‘t luchten van de slaapkamer heeft ze het donzendekbed dichtslagen..tja en toen kon ik niet meer bij mijn speeltje. Na een tijdje ben ik het vergeten omdat mijn aandacht naar iets anders toe ging...maar nu...nu heb ik ‘m weer terug
Vrouwtje was geschrokken want ze voelde iets tussen haar tenen..hi..hi...grappig Ach ze komt er wel overheen. Wij poezels kunnen wel een “ potje breken” bij vrouwtje!

Oh..ik ben zo’n blije opgewekte poezel op de vroege morgen. Terwijl vrouwtje en de andere poezels op de badkamer zijn voor het aankleden speel ik er lustig op los. Rondjes rennen over het bed en dan via de vloerbedekking weer terug over de nachtkastjes en de boven-bedrand, dan weer kris-cross over het bed in 1 duik onder het donzendekbed. Alleen mijn staart steekt er nog onderuit maar die ziet niemand want die is net zo wit als ‘t laken. Of toch niet...want vrouwtje heeft mij meteen gevonden zodra ze de slaapkamer inkomt. Ze tilt ‘t dekbed op en zegt “ kiekeboe” tegen mij. Uh..hoe kan dat nu? Heb je mij meteen gevonden...wat is er fout gegaan. Ach wat maakt ‘t ook uit. Ik vertrek meteen in volle vaart en maak mijn rondje zoals beschreven. Vrouwtje schiet in de lach en zegt dat ik een “malle lieve kater ben”
Ze pakt mij op en knuffelt mij ( doel bereikt!) Blij zit ik op haar arm en kijk over haar schouder in de grote pas-spiegel. He...nog een katertje en precies zo’n mooi koppie als ik heb. Ook een witte...maar dat kan niet ..nee, dat wil ik niet hoor...zet me op de grond want daar moet ik ‘t mijne van weten. Zodra ik voor de spiegel verschijn is die witte kater ook op de grond ...maar zit hij nu in de kast? Nee dat kan niet want die zit dicht..ik begrijp er niets van en vrouwtje lacht alleen maar. Bah..niet leuk, ik ben toch de enige hier in huis die wit is? Vrouwtje stelt mij gerust en al knuffelend op haar arm en kijkend over haar schouder dalen we de trap af en zegt dat het mijn “spiegelbeeld “ is! Er is maar 1 Zatou (kleine Toutie...) hier in huis fluistert ze me in ‘t oor. Gerustgesteld geniet ik van ons samenzijn en leg ik mijn witte koppie op haar schouder.