Onderwerp:

louisse schreef : haha een vleermuis soms?

Nou...die hebben wij hier wel rondvliegen op mooie zomeravonden. Van die kleintjes, leuk om te zien en heel nuttige diertjes. Je hebt er geen last van hoor, vliegen wel laag over de huizen en tuinen maar blijven ruim boven de boomtoppen en huizen.

Nee het is een muisje, denk een van de gezinsleden van PIEP de huismuis. Ze zitten in de hoek van de bloembak onder de grond. Ik vermoed een Woelmuisje!
De muizen familie zal wel in rouw zijn nu...zonder het gezinslid. Toutie was samen met mij buiten, al heel de avond omdat het zo’n mooie avond was. Ik zag hem zitten kijken...roerloos en zijn blik gericht op de hoek van de stenen bloembak...en toen..als een speer schoot hij erop af en hoorde ik een kort PIEPgeluidje. Echt heel kort maar ..daarna was ‘t stil en kwam hij trots aangelopen, zo van...Kijk vrouwtje wat ik heb gevangen!

Eenmaal binnen in de keuken vond hij het tijd om zijn prooi te tonen maar in 1e instantie hadden de andere poezels iets teveel interesse en kwam er een donker “bromgeluid” uit het kleine witte lijfje van Toutie..ik schrok er zelfs even van..dit ken ik niet van hem. Maar hij wilde even laten weten dat het ZIJN prooi is en iedereen afstand diende te nemen. Toen wilde hij ermee naar boven ...dat vond ik niet zo’n goed idee...nee Toutie, beneden blijven. Hij legde hem voor mijn voeten, een hele eer want ik mocht als eerste van zijn prooi eten. Maar die kans heb ik afgeslagen. Ik zei tegen hem ...nee hij is van jou, dank voor je aanbod maar jij mag hem houden.

De andere poezels sloegen alles gade en kwamen stapje voor stapje dichterbij, Toutie liet ze ook meer toe dan in ‘t begin. Een voor een , liet hij ze even snuffelen maar toch was zijn teleurstelling groot toen hij ontdekte dat hij iets te hard had toegebeten en de longen doorboort heeft met zijn tanden. Het muisje lag er slapjes bij en de lol was er daarna snel af! Pepe had wel interesse en likte er ook aan maar mocht het toch niet opeten van Toutie. Hij sleepte het even heen en weer met zijn poten en daarna heb ik de muis niet meer gezien. Goede kans dat Pepe hem toch verorbert heeft. Ach ja...Pepe is nu eenmaal anders dan de Persjes, de Sealpoint katten zijn toch wat meer van...als je een prooi vangt dan doe je dat om hem op te eten en niet zoals de Persjes vaak doen, ermee te spelen en dan te laten liggen. Pepe mag van mij dan ook altijd haar prooi ...mits ze die vangt, opeten. Een beetje vers vlees kan geen kwaad en als zij dat nu lekker vind. Het beestje is immers toch al dood en beland anders in de vuilnisbak. Dan laat ik de natuur zijn gang wel gaan!

Ik wens jou ook (Louisse) een gezegend Pasen toe!

zelfde voor jou Poezenvrouwtje , geniet van het mooie paasweer,al zou het wel weer wat minder worden.
doeiiiiiiii

Zatou: Ik vermaak met kostelijk, heel de dag al buiten, de wind was wel frisjes maar ik heb een dikke vacht en er zijn voldoende beschutte plekjes zo achter ‘t glas. Ik heb de bloembak afgezocht naar nieuwe ingangen van de woelmuisjes, er zijn er nog meer. Ik heb er nog maar eentje gevangen maar ruik dat er verse sporen zijn. Aan de andere kant van ‘t poezenterras heb ik nog een holletje gevonden, daar heb ik een tijd op wacht gelegen maar niks kunnen spotten.

In de tussentijd waren ook de koolmeesjes druk met af- en aanvliegen. sommige hadden niet meteen in de gaten dat ik...Toutie..buiten lag. Soms ben ik nog wat onbehouwen en maak ik een te snelle beweging...dat was jammer ...maar...afdoende leer ik hoe ‘t moet en wat ik juist NIET moet doen!
De volgende keer gebeurd mij dat niet meer. Een vogeltje is ook leuk om te vangen, maar voor nu hou ik me bezig met de muisjes. Deze kan ik in de nacht alleen vanachter ‘t glas volgen, ze hebben dan vrij spel op ‘t terras en dat is best frustrerend want ‘t liefst zat ik dan buiten.

Nu lig ik even te kroelen met ‘t vrouwtje...ik ben een schouderhanger en lig niet graag op schoot. Liefst hang ik met mijn voorpootjes over vrouwtjes schouder en met mijn kopje in haar nek net onder haar oor. Als ik het heel erg naar mijn zin heb dan geef ik vrouwtje lieve likjes met mijn ruwe tong in haar nek en net onder haar kaaklijn, vrouwtje schiet dan in de lach want dat schijnt te kriebelen. Ze trekt dan haar schouder iets op en ik lik dan nog wat vaker tot ze moet schaterlachen. Dat vind ik leuk ! Vrouwtje noemt mijn dan “gekke Toutie, wat ben je ook een klein, lief, wit spookje van mijn “ zegt ze dan. Ze opent mijn soms liefkozend Caspar ‘t spookje omdat ik zo spierwit ben.

Vanmiddag heb ik ook mijn zware miauwgeluid weer eens laten horen. Soms doe ik dat. Vrouwtje vroeg of ik even bij haar wilde komen liggen en dat heb ik gedaan. Ze vroeg of ik de muisjes had gevonden. Maar de muisjes zaten onder de grond en ik kon er niet bij...zo jammer. Maar toch heb ik mezelf goed vermaakt. Trigger is ook veel bij mij buiten geweest. Samen zijn wij Black & White... Best grappig eigenlijk .

In ieder geval is het een geslaagde 2e Paasdag geweest !
Nu ga ik snel naar de keuken want we hebben lekker eten in onze bakjes gekregen van vrouwtje...doei..!!!

Poezenvrouwtje zegt: gisteravond tijdens schemering wilde Zatou niet naar binnen. De kleine draak glipte steeds weer door de dichte keukendeur naar ‘t poezenterras om op dezelfde plek plaats te nemen waar hij nu ook zit. Hij moest en zou buiten zijn om op wacht...lees “jacht” te gaan. Keer op keer naar binnen gedaan omdat het in de avond best flink afkoelde en ik niet op de tocht wilde zitten. Toch lukte het Zatou om opnieuw tussen mijn benen door te ontsnappen toen ik iets weg wilde gooien in de buiten-vuilnisbak. Ik geef ‘t op...dan blijf jij maar zitten waar je zit. Wel even een foto gemaakt ..zie ‘m nu toch zitten turend naar de ingang van het holletje in de bloembak bij ‘t zitje... Tja...die muisjes zijn ook niet gek, die komen eerst even met de snorharen voelen en ruiken of er gevaar dreigt...arme Toutie...dit wordt een lange zit voor hem. Maar ja, hij was ook zo trots en blij met zijn allereerste vangst (tijdje terug) dat hij denkt nu steeds opnieuw geluk te hebben. Ik gun ‘t hem van harte maar ik denk dat de Woelmuisjes het allang in de groep gegooid hebben en ook gecommuniceerd naar de familie Woelmuis in de andere lage bloembak bij de hangstoel van ‘t vrouwtje.
Toutie verplaatst zich nu met tussenpozen van het ene holletje naar ‘t andere...
De arme ziel , uiteindelijk heb ik hem na 1 uur op wacht gezeten te hebben toch maar naar binnen gehaald en de keukendeur definitief in ‘t slot gedraaid. Morgen is weer een dag Toutie...dan mag jij je geluk weer beproeven.

Toetie: Wat een afgang zeg.. moet ik naar binnen en geen muisje te zien...ja nu wel...nu ik achter ‘t venster moet toekijken hoe ze weer actief zijn. Balen zeg dat ik nu binnen ben. Het is niet eerlijk... ze weten gewoon dat de kust nu veilig is, bah...gemeen van ‘t vrouwtje!